REGIO – De Grenskoerier, het huis-aan-huisblad dat in deze omgeving, in het Nederlandse Cranendonck en het Belgische Hamont sinds 60 jaar verscheen, bestaat sinds kort niet meer. Met zijn regionaal nieuws was De Grenskoerier jarenlang een onmisbare krant in menig huishoudens. Toch was het de laatste jaren duidelijk dat het succes van weleer niet meer te evenaren was en ook het nieuwe management, dat sinds twee jaar de krant uitbracht, kon hier geen verandering in brengen. De krant bleef een duikvlucht nemen en de huidige coronacrisis gaf de laatste trap… Het faillissement is een feit.
Geschiedenis
Meer dan 60 jaar geleden startte de van oorsprong Limburgse maar in Budel wonende ondernemer Herman Heldens de Budelse Drukkerij. In feite begon hij daarmee in 1948, maar over die jaren is weinig meer bekend, dus wij starten het vertellen van de Grenskoeriergeschiedenis met de jaren dat Herman Heldens naast zijn drukkerij ook een serieus krantje, een huis-aan-huisblad, erbij uitgaf. Hij deed dat omdat hij daar aardigheid aan had en het appelleerde aan zijn drukkershart. Het heette in die beginjaren, de vijftiger jaren van de vorige eeuw, de Huisvriend. Naderhand heette het de AA-bode of Grensbode maar vanaf de financiële samenwerking met Sjef van Winkel uit Budel, enkele jaren later, werd het toenmalige blad omgedoopt tot de Grenskoerier. We spreken inmiddels van de jaren zestig. De financiële samenwerking hield in dat Sjef, een confectieman, eigenaar werd van de drukkerij.
Omdat hij daar als overhemdenman geen verstand van had, bleef Herman Heldens uiteraard directeur van de Budelse Drukkerij én daarmee ook van de Grenskoerier, die daarin besloten lag. Tot aan zijn afscheid in 1984. Hij liet een uitstekend bedrijf achter voor zijn opvolger Hen Schepens, een drukker in hart en nieren én een goed zakenman. Hen bracht de Budelse Drukkerij tot, zoals dat heet, grote hoogte. Het pand aan de Meidoornstraat in Budel waar de toenmalige drukkerij gevestigd was, werd door hem al spoedig te klein gevonden. De verhuizing naar het schitterende nieuwe pand aan de Meemortel kon niet uitblijven door de groei die het bedrijf onder zijn leiding doormaakte. Het feit dat de redactie van de Grenskoerier zetelde in de kantine van de drukkerij was voor Hen Schepens, perfectionist als hij was, een doorn in het oog. En dus scheidde hij die twee zaken. De Grenskoerier ging als zelfstandige onderneming door in een pand aan de burgemeester Remmenstraat, maar wel als eigendom van de inmiddels na het overlijden van Sjef van Winkel opgerichte van Winkel Holding.
(foto Sjef van Winkel)
De Grenskoerier begon zijn zelfstandige bestaan met aan het roer als directeur Mieke Smulders- te Poel, die in de eerste jaren ook de advertenties nog verzorgde en als hoofdredacteur Guus van Winkel. Al gauw volgde balie- en administratief medewerkster Erica Rademakers. Een vrolijk en ondernemend drietal. Ook Mieke deed het goed, de Grenskoerier deed het goed. De kabelkrant, een nieuw medium deed onder haar directeurschap zijn intrede. Dat was veel werk voor de redactie met relatief weinig opbrengst. Het was eerder een service naar de mensen in de gemeenten Budel en Maarheeze toe. Nadat groots het 25-jarig bestaan van de Grenskoerier gevierd werd in een tent in de Remmenstraat naast het gemeentehuis, werd er al weer uitgekeken naar een nieuw pand. Dat werd gevonden in de Dr. Ant. Mathijsenstraat tegenover gemeenschapshuis De Borgh.
Scheiding
In de negentiger jaren werd de Grenskoerier uit de van Winkel Holding gehaald en verkocht aan Maarten Neeskens die er eigenaar en directeur van werd. Er hadden in de loop der jaren verschillende personeelswisselingen plaatsgevonden. Zo was Guus van Winkel halfjaarlijks naar Frankrijk vertrokken, maar bleef wel wekelijks haar columns leveren. Ze werd opgevolgd door Riny van Gerven als hoofdredactrice. Een hoofdredactrice met een vlotte pen en een geweldig vermogen om de onderwerpen waarover ze schreef kernachtig en duidelijk weer te geven. Zij bleef bijna 30 jaar voor de Grenskoerier werken tot aan haar pensioen, maar kwam later weer terug. Als medewerker van de kabelkrant werd begin jaren negentig Francois van Gennip, kleinzoon van Sjef van Winkel, aangesteld. In de loop der tijd verzorgde hij ook de lay-out plus advertenties van de papieren krant.
Hij werkte er 18 jaar maar de laatste jaren daarvan in onvrede met het gevoerde beleid in het bedrijf. Een jaar voordat de Grenskoerier 50 jaar zou bestaan stapte hij op en begon een eigen weekblad, het HAC Weekblad. Het kantoor daarvan zetelde in Hamont en Francois werd eigenaar/ zaakvoerder van zijn krant. Hij deed het zoals hij dacht dat het zou moeten: modern, eigentijds en verzorgd en met een geweldige service naar de klanten toe. Het verspreidingsgebied van HAC omvatte ook Achel, waar de Grenskoerier niet verscheen. In 2012 werd dat uitgebreid met Neerpelt, en toen de twee Belgische plaatsen Neerpelt en Overpelt samen gingen, verscheen de HAC dus ook in Pelt zoals de gemeente nu heet. Inmiddels ging het de Grenskoerier niet meer zo voor de wind, er was natuurlijk ook de concurrentie van het HAC Weekblad dat de zaakjes grondiger aanpakte.
In 2018 werd de Grenskoerier verkocht aan Uitgeverij De Bode een bedrijf dat in Zuid-West Nederland al een aantal weekbladen onder haar hoede had. Ook de nieuwe uitgever kon het tij niet keren. De krant zou dit jaar, in 2020, haar 60-jarig bestaan vieren maar moest -mede door de coronacrisis- het hoofd buigen. In week 15, op woensdag 8 april van 2020 verscheen het laatste nummer op papier.
Inboedel en naam werden verkocht. Een krant was niet meer. De oude dame was bijna 60 jaar een vertrouwde naam in Budel en Hamont, in feite een mensenbestaan lang.
(foto Guus van Winkel en Meester Ras)
De mensen die vooral inhoudelijk de Grenskoerier jarenlang gestalte hebben gegeven waren in het begin onder anderen meester Ras die vooral eind jaren zestig tot aan ongeveer midden jaren zeventig de redactie van de Grenskoerier verzorgde. Dat ging in de beginjaren nog erg primitief. In een klein kantoortje/kantine in het drukkerijpand aan de Meidoornstraat zetelde Meester Ras aan een tafel voorzien van koffie door de baliemedewerkster. Zijn enige wapen was een pen. Grommend haalde hij in de toen nog op papier aangeleverde geschreven sport-en andere verslagen zijn pen door de meeste regels en af en toe christelijk vloekend verbeterde hij de schrijfsels. Toen Guus van Winkel de redactie overnam leerde ze eerst van hem het vak. En hoe! Het waren genoeglijke uurtjes die dinsdagmorgens dat de redactie moest worden ingevuld. Van daaruit gingen de pagina’s doorgeschrapt en wel en sommige bijna onleesbaar naar drukkerij Bongers waar de krant gezet en gedrukt werd. Dat waren de beginjaren. Al snel kwam de computer, ook voor de teksten; meester Ras maakte dat niet meer mee. Hij was in de tachtig toen hij er mee stopte.
De Grenskoerier heeft doorheen de jaren op veel mensen uit de regio kunnen rekenen wanneer het gaat over het vullen van de krant. Denk aan Junt, Jac Strick,… Veel mensen droegen de krant in de vorm van redactionele bijdragen een warm hart toe. Jammer genoeg zijn het er teveel om allemaal op te noemen, maar ze zullen in heel wat huishoudens vast en zeker gekend zijn.
In week 44 2009 verscheen het eerste nummer van HAC Weekblad. HAC startte met Saskia van Gennip, Marcel Kwanten, Jana Poukens, Wesley Hegge, Guus van Winkel en François van Gennip.
Ook HAC Weekblad kende doorheen de jaren intern enkele wisselingen. Saskia, Jana en François zijn nog steeds vaste krachten op de redactie. En in 2012 vond ook Tieke van Winkel, het nichtje van Saskia en François, haar weg naar HAC Weekblad. En in 2018 vervoegde ook Claudia Daniels zich bij het team van HAC Weekblad. Guus van Winkel corrigeert nog wekelijks de krant vooraleer de pagina’s naar drukker worden gestuurd en schrijft natuurlijk nog tweewekelijks de Vlees is Zwak-columns. Daarnaast kunnen we rekenen op heel wat freelancers zoals journalist Roy de Leijer en vaste schrijvers uit de regio, zoals Evert Meijs die wekelijks een interessant verhaal brengt uit de regio. En natuurlijk kan er wekelijks gerekend worden op de inzendingen van verenigingen en andere instanties.
HAC weekblad nam na het faillissement van de Grenskoerier, de naam over. Die werd om twee redenen gekocht. Ten eerste, een zakelijke reden, zodat een ander niet onder die naam eventueel een krant kon beginnen en de tweede reden was een sentimentele: de naam én de krant is lange tijd eigendom van de familie Van Winkel geweest, Sjef van Winkel was er trots op. En nu heeft zijn kleinzoon, François hem voor de familie behouden.