Even zeiken. Niet erg hoor, een beetje maar. Komt door de milieucrisis en de fors stijgende gas en olieprijzen. Het gaat over mijn poetshulp. Ze komt uit het oostblok ergens vandaan, zo’n draculaland. Hoe dan ook: ze is én blijft geweldig, ze poetst als een bezetene, ontziet geen enkel vlekje, treedt hardvochtig op tegen alle spinnen en hun web. Maakt geweldige baklava’s en neemt mijn oud papier mee als ik het vergeten ben (of te lui geweest) om het aan de straat te zetten. Een droom van een poetshulp. Maar ik versta haar niet. Soms versta ik haar wel maar dan weet ik niet wat ze bedoelt. Laatst had ze het over ‘vierkantjes maken’. Daar bedoelde ze mee handdoeken opvouwen. Heb ik nog lang om geglimlacht. Vanaf het begin dat ze bij me poetst, heeft ze geopereerd met verschillende poetsdoeken en doekjes. Meest om te dweilen. Die doekjes gooide ze op het eind van de ochtend in de wasmachine vlak voor ze naar huis ging. Vond ik wel gek, vijf van die doekjes, niet groter dan een theedoek in de wasmachine. Ik propte mijn wasmachine altijd tot uitstulpens toe vol, soms maar eens in de drie weken, alleenwonend als ik ben. En nu draaide die wasmachine terwijl zij thuis was; ik haalde ze eruit als het klaar was en hing ze over een droogrekje. Nooit meer dan 5, soms 6. En mijn onderbroeken die ik daar door de week heen in smeet en handdoeken en ander grut, gooide ze eruit en waste alleen haar poetsdoekjes. Of die heilig waren! Toen ik er aan dacht durfde ik een keer tegen haar te zeggen dat ze mijn onderbroeken en pyjama en zo gerust erbij kon laten zitten en meewassen, het werd toch allemaal schoon. Ze keek me niet begrijpend aan maar ze wist wel wat ik zei. Ik dacht, ze kan ze net zo goed in de wasbak in de bijkeuken uitwassen, want ik heb daar zo’n typische, tamelijk deprimerend uitziende, wit geverfde Belgische metalen bak, met zo’n zwart randje erboven langs en daar was ik ook soms een trui in, wanneer hij nog nieuw is; later gooi ik die gewoon in de wasmachine wat vaak het einde betekent voor zo’n kledingstuk. Ik heb dat het hele jaar dat ze al bij me werkt maar door de vingers gezien, dat van die 5 doekjes alleen in de wasmachine iedere week. Iédere wéék! Godver, en ik ben zo zuinig als de pieten; ik trek zelfs twee truien aan als ik het koud heb ipv de verwarming hoger te zetten. Nou helpt dat ook niet want mijn verwarming die pas een nieuwe ketel heeft of zoiets, is steeds kapot; ook al zo wat. Moet ik steeds naar buiten in het stookhok op de resetknop gaan drukken om dat ding aan te laten slaan. Zeg niet dat ik een simpel leven heb. Er zijn al twee monteurs geweest met forse rekeningen en dat ding doet het nog niet. Wat de wasmachine teveel doet, spaar ik uit op de olie doordat ik geen zin heb om op dat ding te gaan drukken buiten. Hoe dan ook, omdat ik in de krant las en op tv hoorde hoe erg het gas water en licht in prijs omhoog gaan, besloot ik toch om er iets van te gaan zeggen. Misschien ontneem ik haar nu wel een verzetje dat ze op de Balkan niet kende: een wasmachine laten draaien, maar ik ga het toch zeggen. Afgelopen week heb ik al, terwijl ze om 12 uur haar doekjes in de wasmachine deed, een soort zuinig gekeken en met een frons gevraagd: ‘Is dat alles wat je in de machine doet?’ Maar ja, ze is me steeds te slim af want ze lachte, stelde het ding in en zei: ‘Iese niet erg, iese klaine programma.’ Klaine programma, klaine programma! Om één uur was het ding nog niet klaar. Op de Balkan duurt grote programma zeker een hele dag?
Reageren? Graag! Dat kan via mail guus.van.winkel@pandora.be
