En op de 8e dag schiep God de schaduw. Hij maakte grote voorwerpen, de bomen, verankerde die met wortels in de aarde en zorgde ervoor dat ze zo hoog werden, dat ze de arme mensjes daar beneden van schaduw voorzagen wanneer hij zijn zon zo liet branden en schitteren dat ze anders omgekomen zouden zijn. Tot zover mijn katholieke opvoeding bij de nonnen. Het is hier nu al anderhalve maand zo gloeiend heet dat ik al bijna niet meer weet wat ik zeg. Ook voor de komende 2 weken worden er op mijn telefoontje, hier in de Ardèche dagelijks temperaturen, dàgelijks hè, van 34 tot 36 graden gegeven. En die komen er dan ook. Want het klopt allemaal precies. Toch vond ik van mijzelf vanmorgen dat ik de lakens van mijn bed moest wassen. Ik vind dat niet gauw want ik heb de pest aan het opnieuw passen van de dekbedden in de lakens. Dat is een worsteling die zijn weerga niet kent. Ik had de lakens dus gewassen en ze over de waslijn geslingerd, meer kan ik niet doen en intussen het dekbed over de reling van het terras hierboven gehangen om te ontdampen. Toen was het wachten op het drogen van het wasgoed. Intussen verzorgde ik het zwembad met chloor en soda, ontdeed het mandje in de skimmer van honderden wespen, ruimde de ontbijtboel op (resten van een cracker en een beker koffie). Veegde de talloze blaadjes uit de keuken naar beide terrassen, zette alle deuren klem achter stoelen en krukjes zodat ze niet dichtsloegen door de wind die door het huis waaide. We hebben gelukkig veel wind en dat scheelt wat graden want er is geen airco. De honden waren al voor half negen uitgelaten anders is het te heet. De kleine Marie is bang voor wind dus die slijt haar dagen beneden op het gras in het windvrije en toch tamelijk koele prieeltje. Ze ligt daar op de koude stenen tussen de begroeiing.
Ik keek naar het beddengoed over de lijn, het zag er droog uit. Eigenlijk al na een kwartier, geen kunst met al die hitte en wind. Toch moest ik nog even moed verzamelen. Ik had een korte broek aan met een hemdje met dunne litsjes. Ik probeerde boven op het balkon het dekbed van over de reling in het droge overtrek te krijgen. Iedere keer wanneer ik het dekbed iets dieper in het overtrek wrong schoof er een litsje naar beneden. Ik hààt dat. Dan zat het dekbed weer scheef naar één kant, dan was alles weer niet passend, dan weer bobbelde het dekbed terug naar achter. Het was hels. De zon viel intussen over dat gedeelte van het balcon. Ik zweette als een otter. De straaltjes liepen over mijn gezicht. Het dekbed was pas halverwege. Wacht maar dacht ik. Op de slaapkamer was het koeler en ik sleepte de constructie dekbedovertrek door het gangetje naast de keuken en badkamer naar de slaapkamer. Helaas raakte ik toen de waterbak van de honden die ook in het gangetje staat, met een flinke gulp water over het schone dekbed. Tis maar water dacht ik. Er gleed weer een schouderbandje af. Ik trok het ding uit, vloekte en rende naar beneden, de hete trap af en sprong zo in het zwembad, korte broek en onderbroek nog aan. Het zwembadtrapje wordt niet gebruikt vanwege de wespen die daar aan de leuning rondcirkelen. Je kunt gewoon tussen de wespen door zwemmen en dat hebben wij ook steeds gedaan, mijn vrienden de bridgers die hier 2 weken waren, die zondag vertrokken zijn en ik. Je moet ze alleen niet klem zetten, dat is alles. Wespen zijn totaal niet agressief als ze op zoek zijn naar water heb ik al vaak gemerkt. Alleen als je in de buurt van hun nest komt, worden ze gevaarlijk en steken ze. Anders hoef je ze alleen maar niet aan te raken of klem te zetten. Ik sprong dus in het water, god, wat was dàt heerlijk. Wat een zalige afkoeling na die ellende met dat dekbed boven. Ik dankte mijn ouders die dat jaren geleden hadden laten aanleggen. Anders is het hier echt niet uit te houden. Niet erg van mijn broek, die is toch in 5 minuten droog. En meteen gewassen. En ik afgekoeld. Helaas is er altijd één minpuntje, ik was vergeten mijn gehoorapparaten uit te doen, jammer dan.
Reageren? Graag! Dat kan via mail guus.van.winkel@pandora.be
