Ter gelegenheid van het naamfeest van Sint Laurentius, de patroonheilige van de parochie – vroeger het dekenaat – Hamont werd door de plaatselijke parochieraad een tweede kappellenfietstocht ingericht. Alle 10 kapellen en hun buurten organiseerden samen deze aangepaste bedevaart-op-de fiets door Hamont-Achel.
Na de eucharistieviering in de ‘Kathedraal van het Noorden’ volgden op het marktplein een fietsenzegening en een receptie. Ter voorbeschouwing ‘sermoende’ pastoor Innocent Ouedraogo over zijn eerste fietservaringen in België. Zijn moeder verbaasde zich dat hij, afkomstig uit het ‘arme’ Burkina Faso, zich in het ‘rijke’ België verplaatste op en met een fiets. Kwistig met de kwispel zegende hij guitig in brede gebaren en grimassen met diepe stem fietsen en fietsers. Lachend zalfde hij bovendien mijn en zijn ‘kale knikker’ in de hoop op nog enige welige haargroei… Zelf begeleidde ik hem op zijn krakend vehikel naar de herdenking van Steven Schuurmans op de speelplaats van de Achellier. Hij vertelde enigszins beduusd over zijn provisorische introductie te willen voorgaan in deze afscheidsdienst. Tot mijn verbazing verscheen hij niet op het ‘podiumaltaar’. Mocht of kon hij niet…?
‘Van hot no hear’ dwarsten de ‘processiefietsers’ in het breed en het lang ons groene Hamont-Achel om vast te stellen: ‘Inderdaad: eindeloze charme…!’ Over de totale afstand peddelden ze een kleine 30 kilometer! Gelukkig werd, met hoge hittegolftemperaturen in het verschiet, aan verschillende kapellen gekoelde drank aangeboden. Aan het ‘Heilig-Treeskappelleke’ op de Mulk hielden ruim 80 personen halt. Jong en oud. Een van de jongste fietsertjes hoorden we vanonder zijn fluorhelm roepen: “Pappa… Pappa, stop ’s èfkes, mien neus jukt…!” Gelach her en der. Meerdere bezoekers spraken hun waardering uit over de renovaties, het onderhoud en de algemene toestand in en om de kapel van ‘Het Heilig Treeske’. Mia en Jaak, Rosette en gemeentewerkers: ‘Un ploem op ulliejen hoewd’! Een oudere dame sprong puffend van haar fiets. Ze veegde parelende zweet weg, dronk gretig twee bekertjes water en zette zich in de koelte van de kapel op een bidstoel. Na een korte meditatie stak ze een offerkaarsje op. Ze betaalde in het offerblok, keek naar ‘Treeske’, sloeg enkele kruistekens, prevelde een schietgebedje en verliet de kapel. Ze sprong op een fiets, trapte enkele kleine omwentelingen en riep: “Waaaaw, un mirakel! Merci, heilig Treesken, miene fiets bolt nou ummus veule bèter…” Haar vriendin riep: “Zjannèt, ge zit op de mienen…, ’n iejbaaik… Hiej, des owwen awen…, nog’n gewoenen, zonder ellektriek en zonder wonder!” Hilariteit alom. Zelfs Heilige Theresia leek te lachen vanop haar sokkel…
Krijgt na Echternach nu ook Hamont-Achel zijn ‘Unesco-processie’…?
(Harrie Beks – Hamont, zondag 21.08.22)