Sociale netwerken, van Facebook over Twitter tot Tik Tok, zijn ondertussen ook in Hamont ‘hot’. Maar niet iedereen lust er pap van. Tot de ‘achterdochtigen’ behoor ook ik. Een ander fenomeen is de zogenaamde influencer. Hij of zij probeert mensen te beïnvloeden in hun (koop)gedrag. In weekblad Humo van 17/23 (februari 2023) lezen we op pagina 46 : “Op sociale media stikt het van de influencers die iets te promoten hebben…”
Een nieuw soort goeroe, nu zelfs God zelf in zijn souffleurbak van de bühne is verbannen. Liefst ondersteun ikzelf mijn sociaal communiceren met direct persoonlijke contacten: stem, mimiek, gebaren, kortom aanwezigheid. Niet virtueel, maar reëel! Ouderwets? En dan? Een tijdje geleden startte Swa ‘in zien aaw verrekeskuui’ een handeltje in schoonmaakproducten, zeep en zo. Succes verzekerd. Een kommersant pur sang, onze Swa. Goedlachs, rad van tong, glad als… zeep! In staat luchtkastelen, ja,…, zeepbellen te verkopen. Maar de laatste tijd heb ik hem niet meer gehoord, gezien of gesproken, tot eergisteren een berichtje van hem in mijn mailbox viel. Hij kondigde de uitbreiding van zijn varkenshok tot magazijn aan. Ik kreeg argwaan van de manier waarop hij communiceerde, via internet. Geen spek voor Swa’s bek, leek me. Anders toch een spraakwaterval. Dus wachtte ik hem op.
“Godde oewtbreien?” vroeg ik. “Joa,” antwoordde Swa en wilde verder. Ik riep: “Ich hem och gemeest de lèèsten tiejd. Toch nè koad of zoewe?” Hij reageerde verbouwereerd: “Mê jê gi! Mer ich moet tiggeworrig mier via ’t internèt proaten.” Praten? Langs internet? Waarom? Van wie? Swa antwoordde aarzelend: “Van sjamaan Lama Waddan. Hij beweert dê taaim monnie is.” Mijn mond viel open van verbazing. Sjamaan…? Swa ratelde door hoe hij om de veertien dagen een assertiviteitscursus volgde in Weert die meneer ‘Weet-al’. Naar eigen faam: ‘Dé influencer der Lage Landen’! Hoe de cursisten om geen tijd te verliezen van hem nog uitsluitend via internet korte contacten mochten onderhouden met familie, buren en kennissen. Hoe iedere cursist ’s morgens, voor dag en dauw, tegen de spiegel moest beweren: “Jès, aai ken! Jès, aai ken! Jès, aai ken!” in zijn blootje en in crescendo…
Na zijn relaas hengelde ik: “En wa koast dê?” Swa slikte even: “Euhmm…, alliejn 100 euro, in groep van 20 personen 50 euro per persoewn vur un lès van un half uur.” Ik reageerde geprikkeld: “Wa? Wannen aafzètter, wanne iwakzalver! Swa, dien lama bringt tussen aal ow ziejp ow hiejel sosjoal lèven om ziejep…!” Swa antwoordde beteuterd: “Os vrouw zeej och aal dè dè internèt gèn sosjoal netwèrrik is, mèr un assosjoal…” Ik beaamde volmondig: “Dizze kier hit ow Mia ’s geliek, groewt geliek!”
Nog dezelfde avond schrapte Swa alle assertiviteitssessies uit zijn agenda.
(Harrie Beks – Hamont, zondag 19.03.23)