REGIO – Na maar liefst 863 (!) publicaties in HAC Weekblad werd het tijd voor Evert Meijs om afscheid te nemen. “Niet omdat ik niet meer graag schrijf voor HAC,” vertelt de immer vrolijke Evert vanop een terrasje in Valkenswaard. “het ontbreekt me voornamelijk aan tijd. Inspiratie en goesting is er nog altijd, maar nu ook mijn vrouw op pensioen is wordt het tijd voor andere leuke dingen.” We blikken samen met Evert, die al vanaf de start van HAC Weekblad in 2009 wekelijks voor interessante input zorgt, terug op zijn carrière bij onze krant.
Achel op de kaart zetten
“Sinds 2001 woonden mijn vrouw Trudy en ik in Achel. Toen in 2009 de eerste editie van HAC Weekblad in de brievenbus viel was ik meteen enthousiast. Een krant gevuld met lokaal nieuws, voor en door mensen uit de regio: geweldig! Ik miste echter wat meer nieuws uit ons mooie Achel en zo gebeurde het dat ik een mailtje stuurde naar François, bestuurder van HAC Weekblad.
Het idee om mij als ambassadeur van Achel in te zetten viel in goede aarde en zo geschiedde. Mijn eerste verhaal in HAC Weekblad, over kosteres Hermien Faassen, verscheen in de editie van vrijdag 4 november, amper 5 weken nadat de eerste editie van HAC Weekblad werd uitgebracht. Het begin van een mooie, jarenlange samenwerking… ”
Wat Evert vooral goed beviel was de vrijheid die hij kreeg van de redactie. Iedere week ging Evert zelf op pad. Zag hij iets of iemand die zijn interesse opwekte, dan kroop hij in de pen. “Mijn onderwerpen waren misschien niet altijd voorzien van nieuwswaarde maar waren zeker niet minder wetenswaardig. Gewoon leuke verhalen over personen, plaatsen en gebeurtenissen in de regio. Ik had me wel voorgenomen: Evert, als je je toelegt op HAC Weekblad zorg je minstens voor één verhaal per week, en dat is gelukt!”
Heel soms gebeurde het dat HAC Weekblad, vanwege organisatorische redenen, een artikel van Evert een weekje diende uit te stellen, maar al snel werden de artikelen van Evert Meijs een vaste waarde in de krant. Lezers keken iedere week uit naar de verhalen uit Achel. “Een van de verhalen die me misschien wel het meest is bijgebleven was het interview dat ik had met Desiree Truijen, een welbekende man uit Achel. Niet enkel maakte deze man indruk op mij door zijn liefde voor zijn tattoo’s en piercings, ook de lezers van HAC Weekblad leerden deze man beter kennen dankzij mijn artikel.”
Series en kerstverhalen
Evert had de smaak te pakken en pikte wekelijks tal van leuke Achelse onderwerpen op: over winterkost, dansorgels, plaatsnamen allerhande, krulbollen,…. En zo ontstonden er zelfs volledige reeksen zoals ‘Mijn wieg stond in’… over Achelaren met een geboorteplaats in het buitenland. Ook de reeks over de gasten die de camperplaats in Achel bezochten viel in de smaak bij de lezers. “Ik ontvang nog ieder jaar een kerstkaartje van een van de campinggasten. Die vonden het toentertijd zo leuk om hun verhaal te doen in HAC Weekblad!” aldus een trotse Evert.
Ieder jaar opnieuw wordt er door menig lezer uitgekeken naar het kerstverhaal. Maar liefst 14 kerstverhalen heeft Evert Meijs laten afspelen in het verspreidingsgebied van HAC Weekblad. Of het nu Jozef en Maria waren die van het verste puntje in Pelt helemaal naar Maarheeze wandelden op kerstavond, of hoe Kerstmis gevierd werd in het oude Dorplein: Evert wist de lezers volledig mee te nemen in het verhaal, alsof je er zelf bij was. “Er is zelf een gezin uit de regio dat me na de feestdagen een mailtje stuurde om te vertellen dat de vader op kerstavond míjn kerstverhaal had voorgelezen. Nou, dan smelt je hoor!”
“HAC Weekblad heeft me altijd vrij gelaten in de onderwerpen waarover ik schreef. Dit gaf mij de kans om enkele andere, persoonlijke liefdes ook een platform te geven in HAC Weekblad. Zo heb ik onder andere mijn liefde voor heemkunde, muziek, schutterijen en oude ambachten mooi kunnen combineren in verschillende artikelen. Aan de andere kant heb ik over andere onderwerpen weer enorm veel bijgeleerd. Zo is dankzij een artikel voor HAC Weekblad mijn interesse in sterrenkunde en imkeren ontstaan.”
Doorheen de jaren breidde Evert zijn redactionele grenzen uit. “Waar ik mij in den beginne toespitste op onderwerpen uit Achel, betrapte ik er mezelf op dat ik mijn regio steeds meer uitbreidde. Dit had meerdere redenen, want ik vond het gewoon leuk om te schrijven over interessante onderwerpen of ze nu wel of niet rechtstreeks verbonden waren met Achel. Of omdat mensen me ondertussen kenden als vaste correspondent van ’t HAC en me zelfs rechtstreeks contacteerden met de vraag of ik een artikel voor ze wilde maken. Tja, dat krijg je als je populair wordt hé,” lacht Evert.
De onderwerpen van Evert brachten hem steeds verder over de Achelse grenzen heen en jammer genoeg is dit ook één van de redenen waarom er nu een einde komt aan de wekelijkse bijdragen van Evert. “Als ik me ergens op toeleg ga ik er voor de volle 100% voor. Ik merkte echter dat het reizen naar afspraken steeds meer tijd kostte, alsook het afnemen van de interviews en het uitwerken van de teksten. Met al gevolg dat ik gewoonweg de tijd er niet meer voor heb. Een andere reden is dat mijn vrouw en ik Achel in 2016 verruild hebben voor Valkenswaard. Nu ik niet meer in het verspreidingsgebied woon, pik ik minder lokale nieuwtjes op en wordt het moeilijker om nieuwe, lokale onderwerpen op te pikken.”
Reizen heeft Evert nochtans regelmatig gedaan voor HAC Weekblad. Zo heeft hij voor zijn serie ‘De grens opgezocht’, drie dagen lang de grens van Hamont-Achel afgelopen en er verslag over gedaan. Of die keer dat hij een tochtje maakte met de buurtbus die rijdt tussen Achel en Valkenswaard. Maar de grootste reis waarover Evert heeft geschreven is toch wel zijn voetreis naar Santiago de Compostela. “Dit was een prachtige ervaring en mooi om te delen met de lezers van HAC. Ik geef trouwens binnenkort in de regio nog enkele lezingen over deze voetreis, in het Oogcafé Cranendonck op 17 november en voor NEOS in het Michielshof in Achel op 12 december. En wie via Google naar Camino NL Pelgrimsverhalen surft en zoekt op ‘Evert Meijs loopt van Valkenswaard naar Santiago’ kan de Podcast over deze reis beluisteren.”
Nu Trudy op pensioen is, wordt het ook voor Evert tijd om ruimte te creëren voor andere dingen. “We willen samen nog meer gaan genieten van het leven en van elkaar. Daarom heb ik niet enkel mijn taken voor HAC Weekblad stopgezet, ik ben geen molenaar meer en ook het onderhoud van de kerktoren van Achel centrum doe ik niet meer. Hopelijk geeft dit wat meer vrije tijd. Dit gezegd hebbende: ik sluit niet uit dat wanneer toch weer iets interessants mijn pad kruist, ik toch in mijn pen kruip en een artikel naar de redactie stuur.” En wij van HAC Weekblad zullen dat dan, zoals altijd, met plezier publiceren in de krant.
Evert en Trudy, wij wensen jullie het allerbeste toe en weet dat de koffie altijd klaarstaat voor jullie op de redactie van HAC Weekblad! Bedankt voor alles!
