HAMONT-ACHEL – Dit weekend zondag 22 oktober wordt Hamontenaar Harry Van de Broek zomaar eventjes 100 jaar. Weinigen kunnen zeggen dat ze een eeuw oud zijn geworden! Bovendien is Harry best nog gezond en als je met hem spreekt, ’in plat Hamets’ heb je niet het gevoel dat je met een bejaarde aan het praten bent. Hij is er met zijn volle verstand helemaal bij en is nog steeds een mens van deze tijd. Dat zie je maar zelden bij mensen van die leeftijd. Bij mensen op leeftijd moet je vaak rekening houden met het verminderende vermogen om een gesprek te kunnen voeren. Integendeel dus bij Harry.
Door Ben Ieven
Ondanks dat hij er niet teveel ‘gedoe’ rond wilde hebben zijn we vanuit HAC weekblad er toch in geslaagd om hem een bezoekje te brengen en wat te praten over zijn leven. Momenteel woont Harry al 13 jaar in Woonzorgcentrum Aan de Beverdijk te Achel. Hij is daar samen met zijn Hamontse vrouw Mia Habraken (ook geboren in 1923) naartoe verhuisd in 2010.
Hoe triest kan het leven echter zijn? Ongelukkig genoeg heeft zij daar niet lang kunnen wonen en is in 2011 overleden. Sinds die tijd zit Harry daar nu alleen op een kamer maar krijgt veel bezoek van zijn 5 kinderen en 5 kleinkinderen. Hij en Mia hadden zes kinderen maar een ervan is overleden. Er is trouwens nog een zesde kleinkind onderweg. In het bejaardenhuis is hij zeer waarschijnlijk de enige bewoner die een computer heeft en er ook nog erg veel mee bezig is. Hij doet immers nog allerlei klussen voor de Heemkundige kring van Hamont. Dat mag je gerust zijn passie noemen. Hoe je het ook went of keert een bejaarde man van 100 die met een computer overweg kan is een zeldzaamheid. Harry is erg blij dat hij hiermee vroeg genoeg begonnen is en het heeft hem ook steeds erg geboeid. Daar plukt hij volgens eigen zeggen nu de vruchten van want hij verveelt zich geen minuut. In de tijd dat hij bij de gemeente Hamont ontvanger was heeft hij het geluk gehad dat er een mogelijkheid bestond om met de eerste computer van de gemeente te mogen leren werken. Dat waren toen nog grote machines, Windows bestond nog niet. Harry heeft vanaf 1952 tot 1988 steeds met veel plezier bij de gemeente gewerkt. Behalve ontvanger van de gemeente is hij ook ontvanger en secretaris van het OCMW geweest. Ook was hij de eerste voorzitter en mede-oprichter van het Rode Kruis van Hamont. Hij had in ieder geval geen saai beroep want als gemeenteontvanger moest je nogal eens de baan op. Veel van de ontvangsten werden contant gedaan, overschrijven of met de kaart betalen was nog niet zo gebruikelijk. Zo was er de inning van de belasting op het kasteel van Beverbeek waar ooit een casino in gehuisvest was. Daar moest regelmatig heel wat kansspelbelasting betaald worden. Dan was er ook de jaarlijkse houtverkoop per opbod die door de gemeente georganiseerd was. Of de belasting op feestelijkheden waarbij hij op een keer de belasting moest gaan innen van de manager van Will Tura die in de Palieterhal in de Statiestraat had opgetreden. Daar kreeg hij een ongedekte cheque voor en dat is daarna later weer via de rechtbank in orde gebracht. Het waren echter behalve de boekhouding niet altijd inningen van belasting waar Harry zich mee bezig hield. Omdat er in Hamont een moederhuis was werden er heel wat kinderen op het gemeentehuis aangegeven en werd hij nogal eens gevraagd om mee een pintje te gaan drinken in café de Klok naast het oude gemeentehuis. Dat kon hij dan moeilijk weigeren omdat ze hem ook al eens gezien hadden bij de aangifte van een ander eerder geboren kindje. Het was voor hem wel een plezierige tijd. Harry was 17 toen de tweede wereldoorlog uitbrak en hij werd opgeroepen om zich in Ertvelde te melden als soldaat. Dus gingen hij en andere jongens op 10 mei 1940 met de fiets tot in Duffel, openbaar vervoer was er niet meer, en van daar met de trein naar Gent. Doordat alles toen slecht georganiseerd was probeerden verschillende jongens te vluchten naar Frankrijk maar geraakten niet verder dan Ieper waar hij een tijdje ondergedoken is en bovendien ook nog een groot bombardement heeft meegemaakt. In die periode heeft Harry zijn stukje oorlog aan den lijve ondervonden. Op 28 mei gaf België met koning Leopold II zich over en kon Harry terug naar Hamont reizen. Tijdens de oorlog is hij uit vrees om te moeten gaan werken in Duitsland toch nog twee keer gaan onderduiken. Harry heeft Latijn-Grieks gestudeerd op het college van Neerpelt waar hij trouwens ook een paar jaar pianoles heeft gevolgd. Daarna heeft hij een opleiding bestuurswetenschappen gedaan te Hasselt. Het feit dat hij piano kon spelen heeft hem nog mooie momenten opgeleverd op het einde van de oorlog en net na de bevrijding. Britse soldaten hadden een kamp opgeslagen in de Bosstraat te Hamont op de plek nabij de boerderij van zijn toekomstige vrouw Mia Habraken. Toen de Britten hoorden van zijn pianokennis hadden ze binnen de kortste keren een piano geregeld, werd die ’s avonds naar buitengesjouwd en zongen de mannen allerlei feest- en soldatenliedjes. Harry herinnert zich dat nog als een zeer mooie tijd. Om fit te blijven zou je denken dat hij veel beweegt maar wandelen doet hij niet zo graag doch elke ochtend om 6 uur en ’s avonds voor hij gaat slapen doet hij een kwartier turnoefeningen waar hij veel voldoening uit haalt. Op de vraag hoe hij zo gezond blijft weet hij alleen dat hij altijd veel regelmaat in zijn leven heeft gehouden en het feit dat hij veel fruit eet. Speciale eetgewoontes heeft hij niet. Ons gesprek was net even voor 19u afgelopen en dat kwam Harry goed uit want als echte Hamontenaar spreekt hij vloeiend dialect en hij wow het neis van zeuven uur noch wel efkes zie-n…Harry namens het hele team van HAC weekblad van harte gefeliciteerd met je 100ste verjaardag!
