Oma kwam ons maandagavond om 6 uur ophalen, mijn oudere broer en mij. Ze was precies op tijd. We gingen met ons vieren uit eten. Oma betaalde, haha, ze had ons uitgenodigd. We stapten achterin want ze ging ook nog onze neef ophalen. Die is al 25, ja daar kan hij ook niks aan doen. Ik ben bijna 18 en mijn broer is twee jaar ouder. Wij gaan nog naar school. Nou ja, school. Oma zegt altijd school dus wij zeggen ook school. We reden naar Neerpelt, het was loeidruk. Ze waren daar vooraan de tent weer eens aan het opbreken, een paar onhandige stoplichten, je kent dat wel en wij maar file rijden, nou oma dan. Eindelijk waren we er dan. Meteen parkeerplaatsje, superhandig. Had je gereserveerd oma, vroeg mijn broer. Op maandag? Er is vast niemand. En ja hoor, plek zat. Ik had een ongelooflijke zin in prairiegras. In de auto hadden we het daar al over. Of ze dat daar hadden. Tuurlijk zei mijn neef. Mijn neef had de grootste lol onderweg en wij ook. Oma haar auto lag vol troep maar dat waren we gewend van Frankrijk. Mijn broer had opeens een helder moment: Zijn wij eigenlijk gewoon columnvoer, zei hij tegen oma. Moet je die van deze week nog maken? Wat zei je, zei ze. Ze is echt hartstikke doof.
In het restaurant
Alle plek van de wereld. Eerst iets drinken, zei oma. Of course. Wij een bulk frisdrank bestellen. Kregen we ook nog een enorme schaal nootjes bij. Ik was echt blij want ik had hartstikke honger. Ik vrat ze bijna allemaal op. We gingen eerst kaarten. Jokeren, duizenden eigenlijk, in het restaurant, hoe cool is dat? Oma had twee stokken kaarten bij zich. Die heeft ze altijd bij zich. Ik won het eerste potje. Mijn broer kwaad, neef kwaad, oma kwaad. Dat is het leukste. Tweede potje won ik ook. Maar ik had gefoeteld, ze zagen niks. Die lui zijn écht blind. Plus ik kreeg de hele tijd jokers. Weer gewonnen. We moesten bestellen. We kregen eerst nog een tweede drankje, plus dat oma alvast wat stokbrood vooruit vroeg. Kwam eraan. Whaw, heerlijk stokbrood, boter erop. Echt genieten. Nu moest ik uitkijken, want volgens mij kregen ze in de gaten dat ik zat te foetelen. Bovendien zag ik oma die naast mijn broer zat onder de tafel kaarten ruilen. Daar kwam die ober weer.
2 prairiegras, een carbonara en een currypasta
Plus natuurlijk een glas rosé en een emmer fris. We konden nog wel een potje doen, voordat dat allemaal besteld was. Je gelooft het niet, ik won ook het derde potje en ik hoefde niet eens zo verschrikkelijk vals te spelen. Nou begonnen ze toch écht kwaad te worden. We mochten de kaarten niet over de tafel gooien dus dat scheelde. Voordat het precair (ja, goei woordje hè) werd kwam de ober met het prairiegras. We konden er amper overheen kijken. Vlees eronder ergens, echt zoeken die hap. En je kunt er ook zo fijn je groente onder kwijt. Ziet niemand, foetelen met eten. Oma kon haar curry natuurlijk niet op. Geen nood, bordje ruilen? vroeg mijn neef en tot het laatste slurfje schoof hij naar binnen. Die kan echt eten die jongen, daar ben ik nog niks bij.
Twee x dame blanche, een tiramisu en een niks
Zo lekker als ijs kan zijn, geweldig. Hé, dit is echt een feestmaal, riep ik. En ik heb ook nog alles gewonnen met kaarten. Oma ging betalen, dat was nog een end lopen. Ze kwam heel normaal terug. Niet wit om de neus of zo. Ze keek heel gewoon. Ze gaf de autosleutels aan mijn neef. Mijn broer heeft ook wel een rijbewijs en ik bijna maar…. de volgende keer zullen we maar zeggen. Dat was fijn oma, zei mijn broer in de auto, dank je wel. Ja fijn oma, zei mijn neef, dat doen we hoop ik nog een keer. Maak je er nou een column over? Hou je het dan wel een beetje netjes? We lachten. Da’s toch leuk? Ja, het was een lekkere avond. Morgen weer school, of wat daar voor doorgaat. Ja natuurlijk zei oma, met flink wat vertraging. Ik heb jullie gevoerd, nu jullie mij.
Column-voer, dat zijn jullie.
Ik zei het toch, zei mijn broer. Gelukkig kan hij niet zo goed jokeren. Duur columnpje trouwens.
Reageren? Graag! Dat kan via guus.van.winkel@pandora.be
