Ik denk natuurlijk ook wel eens na, al is dat aan deze columns niet altijd af te lezen. Meestal denk ik na met terugwerkende kracht. Ik bedoel als het te laat is en het kwaad al geschied is. En soms denk ik na over een mens of situatie. Maandag dachten wij met z’n vieren na over Poetin. Drie vrouwen van Atelier Rosé en ik. We hadden lunchpauze. Misschien zeg ik het hier ten overvloede maar tussen de veredeld gesmeerde bammetjes door, dronken wij een enkel glaasje rosé. We zetten ons aan de bar en openden de algemene beschouwingen met: ‘wat is het toch een lul.’ Iedereen knikte instemmend want we hadden onze mond vol. ‘Weet je wat het is,’ zei M. ‘wanneer iemand zo lang aan de macht blijft krijgen ze despotische en heerszuchtige trekjes. In het begin is het allemaal goed en aardig, doen ze alles voor het volk, maar na een jaar of tien, vijftien worden het dictators en gaan ze ook nog eens graaien, begrijp je wat ik bedoel.’ ‘Kijk maar naar Hitler en Stalin en zo, die deden dat ook.’ Ja, zei M2, ‘en om niet vergeleken te worden met Hitler, zegt hij al bij voorbaat dat hij strijdt tegen het Nazisme. Handige, sluwe jongen, hoor.’ Wij vonden van ook. En ze nam een grotemensenslok uit haar glas, licht slurpend. Ons meisje C. die alleen nog maar gesmeerd had en moederlijk gezorgd en verantwoorde, hartige nootjes met een cholesterolvrije afdronk tussen de bammetjes gedrapeerd had samen met een enkel kerstomaatje, zei dat ze het ergste vond, dat hij iedereen, vooral zijn eigen volk, voorloog. Via de staatsTV zag en hoorde de Russische people louter leugens. ‘Het is gewoon een schoft,’ mompelde iemand machteloos. ‘En hij zal ook wel populair zijn bij de vrouwtjes, vanwege zijn geld en macht natuurlijk en wie weet doet hij ook nog aan Dickpic’. (Ja, we zijn aardig op de hoogte) ‘Natuurlijk,’ zei ik gretig, ‘en stuurt hij allerlei vrouwen een foto van zijn klapperpistooltje om zo nog meer macht uit te oefenen.’ Maar dáár wordt hij niet voor opgepakt, HIJ niét. Integendeel, ze véchten erom, om die foto’s. We verzonnen het waar we bij zaten. Misschien sparen ze ze wel, die wijven (inmiddels waren het wijven die die foto’s kregen); misschien kwartétten ze er wel mee! “Mag ik van jou van de klapperpistooltjes, die met die bruine vlek midden op de loop.” “Oké, die heb ik dubbel, maar ik mis nog die met die tattoo van een S op de kolf. Plus nog die met die kromme trekker.” Hahaa, we lagen dubbel. Wat een glaasje rosé en een uitgebalanceerde fantasie toch een vreugde kan schenken in een onbevangen schildershart.
Maar….. we waren dan wel aan het lachen en lol hebben, maar ieder van ons doet aan Oekraïnehulp, op haar eigen manier. M. en haar petenichtje sponsoren en organiseren een loop voor Oekraïne en M2 doet ook een hoop goed, ze koopt allerlei babyartikelen, helemaal in de mood omdat ze pas oma is geworden, doneert pampers, flesjes, babymelk, asperines, noem maar op en C. geeft gewoon geld. En wat doe ik? Nog niks, maar op de bovenverdieping heb ik nog 2 slaapkamers en een badkamer, en mocht de nood aan de man komen, dan zijn een moeder en kinderen welkom. Als ‘ het er nauwt’, zeg maar.
Reageren? Graag! Dat kan via mail guus.van.winkel@pandora.be
