We waren in Barcelona. De zon scheen, het was twintig graden. Op het Plaza de Cataluña honderden duiven. Ze pikten gretig van het voer dat kinderen rondstrooiden. Op de hoek van het plein en de Rambla een groot terras bij café Zurich. In de volle zon pikten de gasten van hun patatas bravas of olijven. Dik tevreden dat de vrijheid terug was. Geen mondkapjes of quarantaines meer. Over het trottoir passeerde een constante stroom toeristen. Veel rolkoffers dokkerden voorbij. En als Martin Bril nog leefde zou hij zijn ogen hebben uitgekeken. Zoveel korte rokjes en blote benen. En naveltruitjes en korte broeken alsof het hoogzomer was. We dronken onze Bitter Kas op en liepen de Rambla op. Richting haven. Bij de tweede zijstraat sloegen we rechtsaf. Op de hoek een prachtige Pharmacia in Jugendstihl. Een smal donker straatje waar ooit een Bulander een atelier had. Halfweg de steeg bleven we staan. Vol verwondering keken we omhoog. Aan de gevels hingen dezelfde lantaarns als aan de witte villa in Dorplein. Mooie smeedijzeren ovale lampen waarin ooit olie verbrand werd. En die iedere avond werden aangestoken door een lantarenopsteker. Een man met een lange stok met aan het einde een lont. Net zoals de koster vroeger de kaarsen in de kerk aanstak.
Hoe komt het dat die lampen in Dorplein de voorgevel van de witte villa sieren? Emile en Lucien Dor, de stichters van Dorplein, hadden allebei in Leuven Architectuur en Kunstgeschiedenis gestudeerd. En ze wisten waarschijnlijk ook wat er op dat moment in Barcelona in de bouw gaande was. Misschien waren ze er zelfs geweest. Gaudi was bezig met de Sagrada Familia, Domenech y Montaner bouwde het Palau de la Musica, op de Passeig de Gracia ontstond de Pedrera. Allemaal Spaans Modernismo. En daar pasten ook dat soort lampen bij. Misschien waren de lampen van de witte villa wel gemaakt door een Catalaanse edelsmid. Dat Emile Dor, de architect en bewoner van de villa wel voelde voor nieuwigheden bleek wel. In elk vertrek van de benedenverdieping werd luchtverwarming aangelegd. Naar voorbeeld van de Romeinse villa’s. Aan de achterkant waren rolluiken die van binnenuit bediend konden worden. En tegen de achtergevel had hij een bordes getekend van glas. Om het glas te koelen had hij een waterleiding over het glas getekend met een kraantje. In de zomer zou het dan niet zo warm zijn.
Dit en zoveel ander moois is er te zien in Dorplein, het historische dorp. Kom zondag 27 maart naar Gemeenschapshuis de Schakel, St.Barbaraweg 1. Om 2 uur staan de cicerones (gidsen) klaar om je rond te leiden. En ook uitvoerig stil te staan bij het huis van Emile Dor. Het kost 2 euro per persoon, kinderen tot 12 jaar zijn gratis. De rondleiding duurt ongeveer twee uur en gaat over goed begaanbare wegen.
Wil je als familie, buurt of vereniging een rondleiding? Maak dan een afspraak bij onze coördinator Wim Cremers,Tel: 0031495-492598 / 0031622961675, mail: w.cremers@chello.nl
Thierry d’ Ensebroeck
